Profesor Leszek Nowak (1943-2009) doktoryzował się na Wydziale Prawa i Administracji w oparciu o rozprawę Problemy znaczenia i obowiązywania normy prawnej a funkcje semiotyczne języka (1967), w której przedstawił − jedną z najbardziej znaczących w polskiej nauce prawa − koncepcję prawodawcy racjonalnego. Rozprawę tę opublikował w 1968 r. pod tytułem Próba metodologicznej charakterystyki prawoznawstwa. Habilitację uzyskał na podstawie dysertacji U podstaw Marksowskiej metodologii nauk (1970), a kilka lat później został mianowany profesorem nadzwyczajnym (1976). Pomimo wcześniejszej przynależności do PZPR (1962-1980) przystąpił do „Solidarności” (1980-1994); internowany w okresie stanu wojennego, powrócił do pracy na UAM, skąd usunięto go z powodu działalności opozycyjnej (1985), przywracając ostatecznie w 1989 r. Tytuł naukowy profesora uzyskał w roku 1990.
Był współtwórcą poznańskiej szkoły metodologicznej. Jako znakomity naukowiec o międzynarodowej renomie opublikował około 400 opracowań naukowych, w tym 21 monografii, wśród których szczególne znaczenie w teorii prawa zajmuje Interpretacja prawnicza. Studium z metodologii prawoznawstwa (1973). Był autorem oryginalnych koncepcji filozoficznych: idealizacyjnej koncepcji nauki, nie-Marksowskiego materializmu historycznego i negatywistycznej metafizyki unitarnej. Założył i redagował międzynarodową serią książkową Poznań Studies in the Philosophy of the Sciences and the Humanities oraz polską serią wydawniczą Poznańskie Studia z Filozofii Nauki (od 1994 r. – Poznańskie Studia z Filozofii Humanistyki).
(Na podstawie tekstu „Historia Katedry Teorii i Filozofii Prawa w latach 1919-2019”, napisanego przez P.F. Zwierzykowskiego z pomocą M. Dybowskiego, M. Hermanna i M. Krotoszyńskiego, opublikowanego w: R. Budzinowski et al. (red.), Myśląc o przyszłości nie zapominamy o przeszłości. Księga jubileuszowa 100 lat Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Poznań 2019, s. 398-416)
Ważniejsze prace:
- Próba metodologicznej charakterystyki prawoznawstwa (1968).
- (z J. Kmitą) Studia nad teoretycznymi podstawami humanistyki (1968).
- U podstaw Marksowskiej metodologii nauk (1970).
- Interpretacja prawnicza. Studium z metodologii prawoznawstwa (1973).
- Wstęp do idealizacyjnej teorii nauki (1977).
- Property and Power. Towards a non-Marxian Historical Materialism (1983).
- Byt i myśl. U podstaw negatywistycznej metafizyki unitarnej (1998-2007).
